“Question everything but never question the dog” is een belangrijke uitspraak van Sarah Fisher. Deze quote is goed beschouwd één van de peilers van Animal Centred Education. Want de hond heeft altijd gelijk. Anders gezegd er is altijd een reden voor getoond gedrag.
Een mooie manier om dat inzichtelijk te maken is het kaarsen verhaal dat is geschreven door TTouch collega Edie Jane Eaton. Wanneer je bedenkt dat alles wat de hond prikkelt - zowel in- als extern - een brandende kaars onder een pan met water is. Bij hoeveel kaarsjes gaat het water koken of zelfs overkoken? Het goede antwoord? Dat is per hond verschillend.
Waar kunnen we aan denken? Ik geef wat voorbeelden:
-de blaffende hond van de buren
-opwindende (bal)spelletjes
-de postbode
-een voorbij lopende kat
-fietsers
Dit zijn enkele voorbeelden van externe prikkels waardoor bij honden kaarsjes kunnen worden aangestoken. Kookt de pot al over?
Daarnaast zijn er ook interne factoren die mee kunnen spelen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan:
-gewrichtspijn
-spierpijn
-buikpijn
Oftewel ongemakken in het lijf.
En hoe zit het met ons mensen als begeleider?
-hoe is onze stemming?
-hoe benaderen wij de hond?
-wat is ons tempo?
-is de agenda en daarmee ons hoofd overvol?
Dat is voor iedereen waarschijnlijk herkenbaar. Want niets menselijks is ons vreemd. Ook bij ons worden er kaarsjes aangestoken en uitgeblazen.
Stel je eens voor: een hond die al spierpijn heeft van het balspel van de dag ervoor. Het lontje is al wat korter, er brandt al een kaarsje. De postbode loopt over de oprit en gooit de post luidruchtig door de brievenbus. Er ontstaat al wat extra irritatie, er komt een kaarsje bij. En misschien zelfs wel twee. Zelf moet je op tijd op een afspraak zijn, maar eerst moet de hond nog even uit. Je hebt haast, wie weet steekt ook dat een nieuwe kaars aan. Zo heb je per dag grotere en kleinere kaarsen die aangestoken worden,
Het kan dan zijn dat je hond zich net even niet zo gedraagt als dat jij zou willen. Loopt weg voor het tuig, wil onderweg alleen maar op één plek snuffelen, doet niet zijn behoefte terwijl jij dat zo graag wilt, want je moet weg. Of valt ook nog eens uit naar de andere hond(en) die worden uitgelaten. Het lijkt zonder reden, maar is dat echt zo? Want inmiddels branden er dus al heel wat kaarsjes, die de pot met water kunnen laten overkoken.
Binnen Animal Centred Education en dan vooral het Free Work gaan we middels observeren op zoek naar de brandende kaarsjes. Want vaak is er het nodige aan het lijf of de bewegingspatronen te zien. Een aantal van die kaarsjes worden vaak al uitgeblust, doordat de hond in het Free Work zelf al kaarsjes uit kan blazen. Bijvoorbeeld doordat het snuffelen en kauwen kalmerend werkt en omdat het Free Work wordt aangepast aan het lijf van jouw hond. Verder kun je uitzoeken welk Free Work station favoriet en daarnaast rustgevend is en welke juist niet. De rustgevende is een fijne om kaarsen te doven. De andere laat je uit het parcours. Soms vinden we in bewegingspatronen ook aanwijzingen van lichamelijk ongemak. Ook dat zijn meestal kaarsen die het vuurtje opstoken. Wat we observeren wijzen we aan. Een diagnose stellen we niet - dat doet een dierenarts - daar verwijzen we waar nodig naar door. Vaak kunnen deze lichamelijke kaarsen met een juiste behandeling zachter gaan branden of zelfs uitgaan.
Question everything, but never question the dog... het kaarsenverhaal is één onderdeel hiervan. Vaak een goede start in het goed omgaan met het gedrag waarmee honden met ons communiceren. Want wat deze ook vertelt er is altijd wel een reden.
Ellen Angelino ~ ACE Associate Tutor
Foto credits: Gemma Hodson
Reactie plaatsen
Reacties